Öyle süratli hareket ettik ki, otomobilimin kaskosu yapılıncaya kadar biz Samsun’a varmıştık bile. Bu kadar süratli hareket edebilmemizin sebebi doğal ki vizesiz hatta pasaportsuz bir seyahat rotası olmasından. Keşke tüm dünyayı bu biçimde dolaşabilseydik… Hudut polisi nereye gideceğimi sorduğunda “Mestia” dedim. Birinci kere bir gümrük memurunun “Vaay, bravo!” dediğini, bakışlarındaki hayranlık ve saygıyı gördüm ve biraz ürktüm.
Gürcistan yeşil sigortayı kabul etmiyor. Huduttan geçer geçmez kesinlikle trafik sigortanızı yaptırın. Cezası büyük. Meczup sıcak ve nem altında Batum’a ulaştık. Sınır almamız, para bozdurmamız ve bir şeyler yememiz gerekiyordu. Geocell’i öneririm; ekonomik ve her yerde çekiyor. Ağır trafik altında çıktık Batum’dan. Gürcistan’ın yolları bozuk; kocaman delikler var. Gözünüz daima yolda olmak zorunda zira her an karşınıza inekler çıkabilir. Tüm yollarda birden fazla vakit tek şeridi inekler kapatıyor, hatta bazen geçecek yol olmuyor.
Dağ yollarına sapmadan evvel kamp atmayı teklif ettim arkadaşlarıma fakat onlar devam dedi. Keşke onları dinlemeseydim. Harika görüntüyü kaçırdık ve o bozuk yolları karanlıkta geçmek beni çok yordu. Zavallı otomobilim; zavallı ben. Mestia’ya vardığımızda gecenin yarısı olmuştu. Rezervasyonumuz yoktu ve saatlerce kalacak yer aradık. Açlık, yorgunluk, baş ağrısı… 1.400 rakımdaki Mestia buz üzere. Biz şort-terlik… Ağrı kesici alıp otomobilde uyumuşum.
Sabah yer arama uğraşları devam etti. Gürcülere bir şeyi ikinci defa soramazsınız. Birincisinde anlamanız gerekir, yoksa azarlıyorlar. En sonunda Adelina Guesthouse’u bulduk ve talihimiz dönüverdi. Bir Svan olan Adelina ve konutu beş gün bize yuva oldu. Konutun bir tarafı Svan kulelerine, bir tarafı dağlara bakıyordu.
Chalaadi Buzulu
İlk gün dinlenmek yerine birkaç gün sonra başlayacak yağmuru görüp hareket etmeye karar verdik. Yakın olan Chalaadi Buzulu’na yürüdük. Maps.me uygulaması çok âlâ çalıştı. Buzul, Mestia merkeze epeyce yakın. Son evreye kadar da araçla gittik. 2,5 kilometre yürüdük. Süper buzul sularının meczup üzere aktığı derenin kenarından kolay bir yürüyüş.
Bölgeye yapılan Türk tiplerinin programlarında Ushba Şelalesi ve Shdugra Şelalesi var; bu ikisi aslında tıpkı yer. Gürcüler Mazeri Şelalesi diyor. Yürüyüş yolunun bir kısmını yeniden araçla geçtik. Burada da haritalar çalışıyor. Rotanın başlangıcını bulmanız kâfi. Geri kalanında kaybolmazsınız. Patika yol geniş. Dik bir yokuşla başlanıyor ve 2 bin metrelerin üstüne çıkıyor. Yol üzerinde bir Gürcü karakolu var; kumandandan müsaade alıp, hudut bantlarının ardına geçip Rusya’ya da adım atmış olduk.
Bu yol birebir vakitte kuvvetli Ushba tepesine gidiyor. 9 kilometre tırmanmanız gerek. Yol yer yer düz de oluyor doğal. Hayatımda yürüdüğüm en hoş rotalardan. Arkadaşlarımdan biri yüksek irtifadan etkilenince şelaleyi görüp döndü. Biz, iki kişi devam ettik. Asıl şelale uzaklarda çağlıyordu. Atlar otluyordu. Rengârenk çiçekler etrafı süslüyordu. İnsan bazen gördüğü görünümlere inanamıyor. O denli büyülü…
3’üncü günde Avrupa’da daima ömür olan en yüksek rakımlı köy Ushguli’nin yollarına düştük. Ushguli Gürcüce armut demekmiş. Adelina’nın guest house’undan kahvaltı etmeden çıktık ve yolda Svan kuleli köylerden birine karşı yaptık kahvaltımızı. Her köyün yanından kıvrıla kıvrıla bir dere de geçiyor aslında. Bulutlar ve yemyeşil doğasıyla her yer kartpostal üzere.
Asfalt yol bitti. Oradan otomobilin geçmesi imkânsız. Son 3 kilometreyi yürüyeceğimizi biliyorduk fakat 3 değil 5 kilometreymiş. Arabayı park edip yürümeye hazırlanırken bir araç geçti. Çabucak otostop yaptım. Tek söz anlaşamıyorduk fakat hareketlerinden arabayı bıraktığımız yere kayaların düştüğünü anladım. Arabayı çektim, arkadaşlarım gelmekten vazgeçti ve ben adamın yanına atladım. Sağdan direksiyonlu bir otomobil, tek söz anlaşamadığım bir Gürcü, radyoda lokal müzikler, yolumuza çıkan atlar, tamponu dayayıp ittiğimiz inekler… Acayip bozuk yolda çalkalana çalkalana Ushguli’ye vardık! Pamuk pamuk bulutlar, güneşli havaya inat serin bir hava, çağıl çağıl bir dere, 20 metrelik Svan kuleleri… Masal mı bu?
Uzun vakittir beni bu türlü etkileyen bir yer görmedim. İsterseniz bu köyde kalacak yerler ve restoranlar var. Köy Mestia’dan başlayıp 4 gün süren bir yürüyüş rotasının da son durağı. Vardığımda yaz üzere olan hava birden döndü ve yağmur başladı. Donuyordum. Ayaklarım çamur içindeydi. Birkaç araç geçti lakin beni almadı. Sonra bir kamyon gördüm. Koşarak kamyonu yakalamaya çalıştım. Az ileriye toprak döküp geri geldi, hâlâ hatırlayıp gülüyorum. Biraz yürüdükten sonra birileri aldı. Arkadaşları ve arabayı bıraktığım yere kadar gittim.
Mestia’da birinci görülen Koruldi Gölleri, bizim seyahatimizde son günümüze kaldı. Arkadaşlarım tekrar maceralı buldu ve istemedi. Tekrar yalnız çıktım. Onu da bir diğer yazıda anlatırım…
Bu mistik görüntünün nedeni Svan kuleleri
Svaneti bölgesini bu kadar özel ve mistik yapan kuleler savunma gayeli inşa edilmiş. Bölge Moğollardan Türklere kadar pek çok sefer istila edilmiş lakin Ruslar gelene kadar kimse zapt edememiş. 20-25 metre yükseklikte, 6-7 katlı kuleler her meskende var. Mestia’da bir tane üst çıkılabilen kule bulduk. Derme çatma merdivenlerden çıkmak sıkıntı oldu. Hiçbir merdiven de sabit değildi. Özgünü de böyleymiş. Akın anında en üst kata çıkıp merdivenleri çekiyorlarmış ve üste kimse çıkamıyormuş. Gürcistan’ı büsbütün gezdim, inanın bana en hoş yeri Svaneti’ymiş.
Yerinizi ayırtın
◊ Haçapuri ve hinkali yemeden dönmeyin.
◊ Kalacağınız yeri evvelden rezerve edin. Kapıdan yüksek fiyat veriyorlar. Geceliği 18 lari’ye kaldık. Daha ucuzu da var.
◊ Bu biçim yürüyüş rotalarını kümeyle yürümek daha güzel olabilir lakin maliyeti epeyce yüksek. Biz üç kişi tüm masraflar dahil, kişi başı 4.900 liraya mal ettik.
◊ Bir sürü baharatın karışımı olduğunu düşündüğüm Svan tuzu aldım. Çok uygun paketleyin. Kokusu her şeye siniyor.
Trafik polisi ceza yazmak için araçtan indiriyor
Gürcistan’ın trafik cezaları çok tanınan. Birinci yurtdışı cezamı orada yedim. Hiçbir şey bulamayan polis, araçtan inip yanına gitmemi söyledi. Oysaki Gürcistan’da araçtan inmek ceza sebebiymiş. Bildiğiniz tuzağa düştüm. Ne yapın edin, araçtan inmeyin. Ehliyetinizi alıp gitme olayları hayli fazla. Kimliğinizi verin. Plakaya değil, isme ceza kesiyorlar. 30 gün içinde bankaya ödemelisiniz. Ödemeden çıkabilirsiniz ancak bir dahaki girişte 5 misli ödersiniz.